Parę dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy decyzji Dowódcy AK gen. Komorowskiego, zaczęła się 01.08.1944 r. W ciągu kolejnych 63 dni działacze niepodległościowi rozgrywali bitwę, której ideą była Polska niezależna, wolna od okupacji niemieckiej oraz sowieckiej władczości. Wedle obliczeń, aż 16 tysięcy osób zostało pozbawionych życia w czasie walki o stolicę, natomiast rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, w tym ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Na dodatek, około 30 % osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne oraz wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe wzmożenie zbrodni na ludności cywilnej miało miejsce w okresie pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.

Jednakże, pomimo bezgranicznego poświęcenia oraz niebywałego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz "zwykłych" niemundurowych - Powstanie nie powiodło się. Pomimo tego, bezsprzecznie powinno się pielęgnować odwagę a także pamięć ludzi biorących aktywny udział w walkach i po prostu oddać im szacunek, bo przecież toczyli bój w imię godności i wolności człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten jedyny dzień w roku, ale również częściej zatrzymać się na moment w tej codzienności i pomyśleć o tym, jak dużo wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Współcześnie nietrudno jest nieuczciwie oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie odmiennych czasach niż my. Warto również zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby dowiedzieć się o większej ilości informacji, które są również istotne i potrafią odmienić nasze myślenie niemalże diametralnie. Okażmy swoją empatię i respekt.